خرید قهوه پرو

پرو نهمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان پس از برزیل، ویتنام، اندونزی، کلمبیا، اتیوپی، هند، هندوراس و اوگاندا است. این شرکت به طور انحصاری قهوه عربیکا در زمینی به مساحت بیش از 380000 هکتار تولید می کند. قهوه پرو به دلیل رقابت پذیری و در دسترس بودن مناطق وسیعی که برای تولید قهوه مناسب است، یکی از معروف ترین قهوه ها است. بیایید یک خلاصه کوتاه از تاریخچه قهوه پرو، منحصر به فرد بودن آن صحبت کنیم.

پرو کشوری در آمریکای جنوبی است که در امتداد رشته کوه های آند در اقیانوس آرام واقع شده است.
پرو که یک کشور معدنی بزرگ است، تولید کننده نقره، هشتمین تولیدکننده مس و روی و پنجمین تولیدکننده طلا در جهان است. اقتصاد صادراتی کشاورزی آن بر پایه نیشکر، قهوه، پنبه، برنج، گندم، ذرت، جو و همچنین میوه‌های استوایی و برخی سبزیجات است. این کشور بزرگترین صادر کننده مارچوبه در جهان است.

در اصل، قهوه از اتیوپی می آید. پس از آن، در سراسر جهان اسلام گسترش یافت. تاجران ونیزی آن را به اروپا وارد خواهند کرد. پس از آن، آنها فرهنگ را به آسیا و آمریکای جنوبی، در مناطق گرمسیری، جایی که شرایط آب و هوایی برای کشت قهوه مساعد است، صادر خواهند کرد. در پرو، قهوه از آغاز قرن هجدهم کشت می شد، اما تا دهه 1990 نقش عمده ای در اقتصاد این کشور نداشت. منابع تاریخی از ورود درختان قهوه به لیما در سال 1760 خبر می دهند که از گوایاکیل (که بخشی از معاونت سلطنت پرو بود) می آمدند.
به نظر می رسد که قبلاً تعدادی درخت قهوه در هوانوکو وجود داشته است و ناحیه چینچائو منطقه ای بود که در آن کشت قهوه پرو بین سال های 1740 تا 1760 آغاز شد. هدف کشت آن جلب رضایت بازار داخلی بود.

تا اینکه در سال 1850، در دره Perené، که توسط فرانسوی‌ها، آلمانی‌ها و انگلیسی‌ها مستعمره شده بود، منطقه درجه یک قهوه‌کاری پدید آمد. در سال 1887 صادرات به آلمان و انگلستان آغاز شد، اما کاهش قیمت ها در دهه بعد باعث کاهش عرضه پرو شد.

توسعه این بخش مدت‌هاست که محدود بوده است (ترجیح دادن به فعالیت‌های معدنی، حضور کم انسان، فقدان زیرساخت در مناطق مناسب برای کشت قهوه و غیره).

در اوایل دهه 1900، دولت بریتانیا حدود 2 میلیون هکتار از زمین های دولتی پرو را در بازپرداخت وام در اختیار گرفت و بسیاری از این زمین ها به مزارع قهوه در مالکیت بریتانیا تبدیل شدند. شرایط لازم برای توسعه فعالیت قهوه تا دهه 1950 به دست نیامد، اما تا دهه 1990 بود که رونق واقعی در این فعالیت مشاهده نشد. تاریخ پایان قرن بیستم ارتباط تنگاتنگی با اولین تعاونی های قهوه دارد که ایجاد آنها مورد علاقه دولت بود. آنها در ابتدای تنظیم بخش جهانی توسط A.I.C ظهور کردند. (قرارداد بین المللی قهوه) که چارچوب قیمتی را ارائه می کرد. هدف تعاونی ها بازپس گیری کنترل مستقیم بازاریابی محصولات از بازرگانانی بود که به طور متوسط ​​تنها 30 درصد از ارزش صادرات را پرداخت می کردند. دولت با اختصاص سهمیه به ضرر صادرکنندگان خصوصی و ایجاد بانک ارضی برای تامین مالی آنها از آنها حمایت کرد.

اگر بین سال های 1962 تا 1974 کشور سالانه و به طور متوسط ​​1.39 درصد از تولید جهانی (60075 تن) را تولید می کرد، بین سال های 1975 تا 1989 به طور متوسط ​​1.68 درصد از عرضه جهانی (87270 تن) را تامین می کرد. در مورد اثرات جنگ داخلی در پرو (1980-2000)، ارزیابی آنها بسیار دشوارتر است. با وجود کاهش شدید تولید در سال‌های 1989 و 1990، شاخص‌های پرو در این دوره بالاتر از میانگین جهانی باقی ماندند.

از پایان دوره A.I.C. در سال 1989، تولید قهوه در پرو در حال گسترش کامل است. مکانیسم‌های نظارتی عمومی کنار گذاشته می‌شوند، بانک کشاورزی منحل می‌شود و آزادسازی اقتصاد در دولت فوجیموری ادامه می‌یابد. پس از آن تعاونی ها و سازمان های چتر تحت حمایت دولت از تغییر جهت گیری دولت رنج بردند. بسیاری از آنها ناپدید می شوند.آن‌هایی که باقی می‌مانند به تعاونی‌های خدماتی به نفع تولیدکنندگان – مالکان زمینشان تبدیل می‌شوند.
زمینه اقتصادی جدید بازیگران خصوصی را تشویق به سرمایه گذاری در قهوه می کند. در قرن 2000، آنها تصمیم گرفتند خود را در تولید با کیفیت قرار دهند. از آن زمان، پرو به استراتژی خود برای تولید قهوه با کیفیت برای صادرات ادامه داده است. با این حال، ارزان تر از کلمبیایی و اتیوپیایی است.

از دهه 2010، پرو یکی از تولیدکنندگان پیشرو قهوه عربیکا بوده است که اغلب در رتبه پنجم تولید و صادرات جهانی عربیکا قرار دارد. پرو فقط قهوه عربیکا تولید می کند. اگر قهوه آن یکی از معروف ترین قهوه ها است، تا حد زیادی به لطف شرایط آب و هوایی است. کشت تقریباً منحصراً در مناطق جنگلی آند در مزارع کوچک در جنگل (حدود 90-98٪) انجام می شود. تقریباً 75 درصد از محصول در ارتفاعی بین 1000 تا 1800 متر رشد می کند. این ارتفاع، موقعیت جغرافیایی استثنایی و دانش واقعی شرایط بهینه را برای قهوه پرو فراهم می کند.

از نظر جغرافیایی، سه منطقه اصلی کشت قهوه قابل تشخیص است:

بلوک شمالی (شامل نواحی مناطق Piura، Cajamarca، Amazonas و San Martin)؛
بلوک مرکزی (جایی که نواحی مناطق جونین، کوزکو، اکساپامپا و ایاکوچو در آن قرار دارند) ؛
بلوک جنوبی (مناطق پونو).
در حال حاضر قهوه بعد از برنج دومین محصول از نظر سطح زیر کشت است.

قهوه پرو منحصراً از نوع عربیکا شامل 70 درصد تایپیکا و 20 درصد کاتورا است. 10 درصد باقیمانده بین گونه های Bourbon، Catimor، Catuaí، Mondo Novo و Pacha تقسیم می شود. وقتی صحبت از کیفیت به میان می آید، قهوه پرو را می توان با سایر کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی مقایسه کرد. محصولات با کیفیت بالاتر به آلمان، ژاپن و ایالات متحده صادر می شود، جایی که معمولاً به مخلوط ها اضافه می شود. به طور مشابه، در فرانسه، قهوه پرو عمدتاً در ترکیبات ترکیب می شود.

طعم آن بستگی زیادی به محل رشد آن دارد. بنابراین، مزارع کم ارتفاع (نزدیک Nambale، نزدیک مرز با اکوادور) قهوه ای با بدن متوسط، اسیدی ملایم با نت های میوه، گل، آجیل ارائه می دهند.

وقتی در ارتفاعات آند بالا می روید، در مزارع نزدیک به ماچو پیچو و کوسکو، اسیدیته آن بیشتر برجسته می شود. قهوه‌ای که در آنجا برداشت می‌شود، رایحه‌های گلی مشخصی را ارائه می‌دهد.

به طور خلاصه، دان های پرو بسیار مورد توجه متخصصان هستند. جای تعجب نیست، آنها متنوع، قابل هضم و معطر هستند. بسیاری از تولیدکنندگان قهوه پرو اکنون این فرصت را دارند که با معرفی قهوه خود در بازار بین المللی، استعدادهای خود را به نمایش بگذارند. بدون شک دانه‌های قهوه پرو پس از چشیدن طعم‌های خاص آن توسط متخصصان قهوه در سراسر جهان به شهرت می‌رسند